ఎవరి మనోభావాలూ నొప్పించాలని కాదు ఈ టపా…ఉన్నదేదో చెప్పాలని మాత్రమే… ఫాషన్లు రోజురోజుకీ మారిపోతున్నాయి , ఈరోజుల్లో. ఎవరిని చూసినా, గెడ్డాలూ, మీసాలూనూ… ఒకానొకప్పుడు , ఎవరో సిఖ్ మతస్థులని చూసినప్పుడో, ఏ సాధుపుంగవులో, ఏ హజ్ యాత్ర చేసొచ్చిన మహమ్మదీయులకో పెద్ద పెద్ద గడ్డాలు కనిపించేవి… వీళ్ళే కాకుండా, సినిమాల్లో విలన్ పాత్రధారులైతే , ఓ గెడ్డం తప్పకుండా ఉండేది. పరిస్థితులు మారి, ఈరోజుల్లో ఉగ్రవాదులకికూడా గెడ్డాలూ, మీసాలూ తప్పనిసరిగా ఉంటాయి.ఒకానొకప్పుడు వారపత్రికల అట్టమీద బొమ్మలకి , మీసాలూ గెడ్డాలూ పెట్టడం ఓ సరదాగా ఉండేది.
చిన్నప్పుడు గుర్తుందా, పసిపిల్లల ఏడుపు ఆపడానికి ఒకటే తారకమంత్రం—ఏ గెడ్డపువాడినో చూపించి “ ఏడిస్తే ఆ బూచాడు ( గెడ్డంతో ఉన్న ప్రాణి ) ఎత్తుకుపోతాడు.. “ అనడమేమిటి, ఆ పిల్లాడు ఠక్కున ఏడుపాపేసేవాడు… వీళ్ళే కాకుండా, కొత్తగా పెళ్ళయినవాడిని గెడ్డంతో చూస్తే, తెలిసిన ఏ పెద్దాయనో పలకరించేవారు.. “ ఏమిటీ విశేషం ? భార్యని పురిటికి పంపావా ఏమిటీ..? “ అని. ఇంత చరిత్ర ఉంది గెడ్డాలకీ , మీసాలకీ…చెప్పొచ్చేదేమిటంటే, గెడ్డానికి ఓ ప్రత్యేక identity అనేదుండేది. చూడగానే ఏ క్యాటిగరీకి చెందినవాడో ఇట్టే గుర్తుపట్టేసేవారు.. నిజస్వరూపం తెలియకుండా ఉండేందుకు artificial గెడ్డాలూ, మీసాలూ పెట్టుకునేవారు. బహుశా ఈరోజుల్లో తమ ద్వందప్రవృత్తిని దాచుకోడానికి ఈ గెడ్డాలూ మీసాలూ వచ్చేయేమో…లేకపోతే శుభ్రంగా ఉన్న ముఖారవిందాన్ని ఉన్నదున్నట్టుగా చూపించుకోడానికి ఏమొచ్చిందిటా?.
ఎవడైనా చిన్న పిల్లాడు ఆరిందాలా మాట్టాడితే, ” మూతిమీద మీసంకూడా రాలేదూ .. అప్పుడే అంతంత మాటలా.. ” అనేవారు. అంతదాకా ఎందుకూ, నేను ఉద్యోగంలో చేరిన రెండేళ్ళకి కానీ షేవింగు మొదలెట్టలేదు. అలా అంటే harmonal లోపమేమో అంటారిప్పుడు. అలా అనుకోడానికీ వీల్లేదూ, ఎందుకంటే మిగిలిన ఏ విషయంలోనూ ఎటువంటి లోటూ లేకుండా ఈ 73 ఏళ్ళూ లాగించేశాను. ఈరోజుల్లో 12 th Class చదివే పిల్లలకి కూడా గెడ్డాలూ, మీసాలూనూ… ప్రతీదీ hibriడ్డే కదా…
పోనీ ఆ గెడ్డాలైనా లక్షణంగా ఉంటాయా అంటే, మళ్ళీ అందులోకూడా వెరైటీలు… ఒకడేమో మీసంతీసేసి just గెడ్డం. ఇంకోడేమో అదేదో ” గోటీ ( goatee) ” ట. అదృష్టవశాత్తూ , రక్షణ దళాల్లో, ముఖం శుభ్రంగా ఉంచుకోవడమనేది ( సిఖ్ఖు మతస్థులకి తప్ప) అనివార్యం కాబట్టి , బతికిపోయాము. నేను mysteryshopping లు చేసేటప్పుడు, అక్కడి sales persons ల ముఖారవిందాలు clean shaven గా ఉన్నాయో లేదో చూడాల్సొచ్చేది.
గెడ్డాలూ మీసాలూ పెంచుకోకూడదనడం లేదు, ఎవరిష్టం వాళ్ళదీ… కానీ, ఏదైనా Team లో అందరూ, బ్యాండుమేళాల్లాగ పోటానుపోటీగా, గెడ్డాలూ, మీసాలు పెంచేసికోవడం చిత్రంగా ఉంది. అదేమిటో ఎప్పుడైనా ఏ టెస్టు మాచ్చైనా చూద్దామనుకుంటే, మనవాళ్ళని చూసినప్పుడల్లా, ” దో ఆంఖే బారా హాథ్ “, ” షోలే ” లో గబ్బర్ సింగ్ అనుచరులే గుర్తుకొస్తారు….
పైగా ఊరికే గెడ్డాలూ, మీసాలూ పెంచేసికుని వాటిదారిన వాటిని వదిలేయడంకూడా కుదరదాయే.. వాటిని ఓ పధ్ధతిలో పెంచడానికి ఎంత కథా.. ఎంత కమామీషూ.. ఎప్పుడు చూసినా టైమే లేదనే వారు, వీటికి తమ कीम्ती समय ఎలా spare చేస్తున్నారో కదా…
సర్వేజనా సుఖినోభవంతూ…
